Jan Sukiennik: Ikar

5 grudnia 2014 - A4

+++for english scroll down+++

“Inspi­ra­cją dla pro­jek­tu Ika­ra były drew­nia­ne, pro­ste ławecz­ki, któ­re moż­na napo­tkać w siel­skich zakąt­kach – zwy­kle w odosob­nie­niu i z malow­ni­czym wido­kiem. Swo­ją ławecz­kę umie­ści­łem na małym wznie­sie­niu, co spra­wia, że sta­je się ona zna­ko­mi­tym punk­tem do kon­tem­plo­wa­nia Wisły. Sie­dzi­sko jest pod­par­te na „nie­wi­dzial­nych” nóż­kach – lustrza­na powierzch­nia odbi­ja oto­cze­nie i spra­wia, że ławecz­ka wyda­je się lewi­to­wać. Uro­ku doda­je jej prze­ska­lo­wa­nie, któ­re spra­wia, że nawet naj­wyż­szy doro­sły powró­ci na niej do cza­sów dzie­ciń­stwa. Ławecz­ka słu­ży bowiem do obser­wo­wa­nia upły­wu wody w rze­ce, przy jed­no­cze­snym dyn­da­niu noga­mi.

Ikar to pro­sto­pa­dło­ścien­ny kloc drew­na odtwo­rzo­ny w beto­nie. Wszyst­kie jego płasz­czy­zny zosta­ły wyko­rzy­sta­ne w sza­lun­ku do odle­wów, prze­no­sząc fak­tu­rę sło­jów, sęków i włó­kien na powierzch­nię beto­no­wą. Podob­ny zabieg – tak zwa­ne desko­wa­nie – moż­na zoba­czyć na fila­rach oraz przy­czół­ku mostu Łazien­kow­skie­go.”

Jan Sukien­nik, maj, War­sza­wa, 2015

Jan Sukien­nik – absol­went Wydzia­łu Archi­tek­tu­ry Poli­tech­ni­ki War­szaw­skiej. Stu­dio­wał w Pratt Insti­tu­te na Bro­okly­nie oraz na uczel­ni ETSAM w Madry­cie. W 2007 roku zało­żył wspól­nie z Zofią Stru­mił­ło-Sukien­nik pra­cow­nię 137kilo. W 2015 roku pra­cow­nia roz­ro­sła się do 307kilo. Współ­lau­re­at Nagro­dy archi­tek­to­nicz­nej tygo­dni­ka “Poli­ty­ka” oraz nomi­no­wa­ny do nagro­dy im. Mies van der Rohe za pro­jekt Słu­żew­skie­go Domu Kul­tu­ry. Współ­au­tor nagra­dza­nych pro­jek­tów i kon­kur­sów – m.in. wysta­wy sta­łej Muzeum war­szaw­skiej Pra­gi (wspól­nie z Char­lie Kool­ha­as), aran­ża­cji Łódź Design Festi­val, Klu­bu Kul­tu­ry na Saskiej Kepie, wysta­wy War­sza­wa w budo­wie 5.
http://307kilo.pl

Jan Sukiennik: Ikar, 2015

+++++++

“Ica­rus”

Inspi­ra­tion for the Ica­rus pro­ject were the sim­ple wooden ben­ches which can some­ti­mes be found in beau­ty spots – usu­al­ly iso­la­ted and pro­vi­ding a pic­tu­re­sque view. I pla­ced my bench on a small hill, which ren­ders it an excel­lent pla­ce from which to con­tem­pla­te the Vistu­la river land­sca­pe. The seat is per­ched on “invi­si­ble” legs – the mir­ro­red sur­fa­ce reflects the ima­ge of the sur­ro­un­dings and makes the bench seem to levi­ta­te. Its charm lies in resca­ling thanks to which even the tal­lest adults will be able to momen­ta­ri­ly return to the­ir chil­dho­od era. The bench serves the pur­po­se of wat­ching the water flow in the river with simul­ta­ne­ous leg dan­gling.

Ica­rus is a cubo­id block of wood recre­ated in con­cre­te. All of its pla­nes were invo­lved in the casting form­work, trans­po­sing the textu­re of tree rings, knots and fibers onto the con­cre­te sur­fa­ce. A simi­lar tac­tics – cal­led boar­ding – can be obse­rved on the pil­lars and brid­ge­he­ad of the Łazien­kow­ski brid­ge.

Jan Sukien­nik, May 2015, War­saw

Jan Sukien­nik – gra­du­ated from the Facul­ty of Archi­tec­tu­re, War­saw Uni­ver­si­ty of Tech­no­lo­gy, stu­died at the Pratt Insti­tu­te in Bro­oklyn and ETSAM in Madrid. In 2007 he foun­ded the 137kilo ate­lier toge­ther with Zofia Stru­mił­ło-Sukien­nik; in 2015, the ini­tia­ti­ve expan­ded to 307kilo. One of the win­ners of the Poli­ty­ka weekly magazine’s award in archi­tec­tu­re, nomi­nee for the Mies van der Rohe Award for his pro­ject of the Słu­żew Cul­tu­re Cen­ter. Coau­thor of pri­ze-win­ning pro­jects and con­test entries, i.a. the per­ma­nent exhi­bi­tion of the War­saw Museum of Pra­ga (toge­ther with Char­lie Kool­ha­as), and arran­ge­ments for Lodz Design Festi­val, Klub Kul­tu­ry in Saska Kępa, and the exhi­bi­tion “War­saw Under Con­struc­tion” 5.

http://307kilo.pl