Łukasz Jastrubczak: Szczelina

5 grudnia 2014 - A3

+++for english scroll down+++

“Bar­dzo czę­sto w swo­ich pra­cach odno­szę się do tra­dy­cji moder­ni­stycz­nej, a szcze­gól­nie inte­re­su­je mnie jej uto­pij­ny aspekt. Zamie­nia­jąc pła­ski, geo­me­trycz­ny motyw, nawią­zu­ją­cy do awan­gar­do­wych kom­po­zy­cji, w rzeź­bę stwa­rza­ją­cą wra­że­nie ist­nie­nia głę­bo­kiej prze­pa­ści, chcę poka­zać upa­dek wpi­sa­ny w moder­ni­stycz­ną uto­pię, uchwy­cić poczu­cie nie­po­ko­ju i lęku zwią­za­ne z urze­czy­wist­nia­niem pro­jek­tów ide­al­ne­go świa­ta.

Pośred­nią inspi­ra­cją dla final­ne­go kształ­tu szcze­li­ny były kom­po­zy­cje Maria­na Szpa­kow­skie­go, zie­lo­no­gór­skie­go mala­rza, gra­fi­ka, wie­lo­let­nie­go dyrek­to­ra tam­tej­sze­go Biu­ra Wystaw Arty­stycz­nych i ani­ma­to­ra życia kul­tu­ral­ne­go. Kształt ten odno­si się rów­nież do fil­mu Roma­na Polań­skie­go Wstręt, w któ­rym roz­pa­da­ją­ce się ścia­ny i sufi­ty obra­zu­ją schi­zo­fre­nicz­ną wizję głów­nej boha­ter­ki.

Beton jest dla mnie waż­nym mate­ria­łem ze wzglę­du na swo­je aso­cja­cje z moder­ni­zmem. Żel-bet był prze­cież nowo­cze­snym mate­ria­łem, dzię­ki któ­re­mu moż­li­wa była odbu­do­wa powo­jen­nej Euro­py. Wyko­rzy­sty­wa­łem już to two­rzy­wo w swo­ich wcze­śniej­szych pra­cach, m.in. w Śpią­cym kow­bo­ju czy w rzeź­bie zain­spi­ro­wa­nej fil­mem Zaka­za­na pla­ne­ta. Jed­nym z boha­te­rów tego fil­mu z 1956 roku jest nie­wi­dzial­ny potwór z Id. Aby go zabić, boha­te­ro­wie fil­mu robią beto­no­wy odlew śla­du jego pazu­ra – choć potwór ów nie posia­da sub­stan­cji, prze­miesz­cza­jąc się, zosta­wia śla­dy – i ten odlew sta­je się jedy­nym dowo­dem jego egzy­sten­cji. Wyko­na­łem taki pazur z beto­nu i ukry­łem go w lesie w Elblą­gu. Po pew­nym cza­sie rzeź­ba znik­nę­ła.”

Łukasz Jastrub­czak

Łukasz Jastrub­czak (ur. w 1984 r. w Zie­lo­nej Górze) jest arty­stą two­rzą­cym wideo i obiek­ty. Stu­dio­wał na Aka­de­mii Sztuk Pięk­nych w Kato­wi­cach. Lau­re­at kon­kur­su “Spoj­rze­nia” w 2013 roku. Wysta­wy indy­wi­du­al­ne pre­zen­to­wał m.in w Art in Gene­ral w Nowym Jor­ku, Bun­krze Sztu­ki w Kra­ko­wie, Gale­rii Sabot w Cluj-Napo­ca, CSW Kro­ni­ka w Byto­miu. Razem z Krzysz­to­fem Kacz­mar­kiem współ­two­rzy gru­pę arty­stycz­ną “Krzysz­to­fja­strub­cza­kłu­kasz­kacz­ma­rek”. Wspól­nie z Seba­stia­nem Cichoc­kim jest auto­rem książ­ki i zda­rzeń pt. “Miraż”. Razem z Mał­go­rza­tą Mazur pro­wa­dzi “Cen­trum­cen­trum”.  Gra na syn­te­za­to­rze w zespo­le “Boring Drug”. Współ­pra­cu­je z gale­rią Dawid Radzi­szew­ski w War­sza­wie. Miesz­ka w Szcze­ci­nie gdzie pra­cu­je na Wydzia­le Malar­stwa i Nowych Mediów Aka­de­mii Sztu­ki.
http://www.lukaszjastrubczak.com

+++

“The Crack”

“My works fre­qu­en­tly invo­lve refe­ren­ces to the moder­nist tra­di­tion; I am espe­cial­ly inte­re­sted in its uto­pian aspect. In tur­ning a flat, geo­me­trical motif dra­wing on avant-gar­dist com­po­si­tions into a sculp­tu­re which cre­ates an impres­sion of a pro­fo­und abyss emer­ging, I want to por­tray the fall inscri­bed into the moder­ni­st uto­pia, cap­tu­ring the sen­se of anxie­ty and fear inhe­rent in the act of brin­ging pro­jects of an ide­al world into being.

An indi­rect inspi­ra­tion for the crack in its final­ sha­pe were the com­po­si­tions devi­sed by Marian Szpa­kow­ski, pain­ter and gra­phic desi­gner based in Zie­lo­na Góra, head of the city’s Bure­au of Art Exhi­bi­tions of many years, and cul­tu­ral acti­vi­ties’ ani­ma­tor. The sha­pe also bears a refe­ren­ce to Roman Polanski’s film Repul­sion in which the walls and ceilings fal­ling apart epi­to­mi­ze the protagonist’s schi­zo­phre­nic visions.

Con­cre­te is an impor­tant mate­rial for me due to its asso­cia­tions with moder­nism. Rein­for­ced con­cre­te is, impor­tan­tly, a modern mate­rial thanks to which the post-war Euro­pe could be rebu­ilt. I made use of this sub­stan­ce in my pre­vio­us works, i.a. in Śpią­cy kow­boj (“Sle­eping Cow­boy”) and in a sculp­tu­re inspi­red by the film For­bid­den Pla­net. Among the pro­ta­go­ni­sts of the movie (shot 1956) is an invi­si­ble “mon­ster from the Id”. To be able to kill it, the hero­es make a cast of the print of its claw out of con­cre­te – altho­ugh the mon­ster lacks sub­stan­ce, it does leave a tra­il when moving – and the cast beco­mes the sole evi­den­ce of its exi­sten­ce. I cre­ated such a claw out of con­cre­te and I hid it in a forest near Elbląg. Some time later the sculp­tu­re disap­pe­ared.”

Łukasz Jastrub­czak

 

Łukasz Jastrub­czak (b. 1984 in Zie­lo­na Góra) is a video artist and object cre­ator. He stu­died at the Aca­de­my of Fine Arts in Kato­wi­ce. Win­ner of “Spoj­rze­nia” con­test for 2013. Indi­vi­du­al exhi­bi­tions of his works were held at Art in Gene­ral, New York, Bun­kier Sztu­ki in Cra­cow, Gale­ria Sabot in Cluj-Napo­ca, and the Kro­ni­ka Cen­ter for Con­tem­po­ra­ry Art in Byto­m, among others. Toge­ther with Krzysz­to­f Kacz­mar­ek, he is part of the art duo “Krzysz­to­fja­strub­cza­kłu­kasz­kacz­ma­rek”. With Seba­stia­n Cichoc­ki, he co-autho­red a book and a series of events enti­tled Miraż; he runs the “Cen­trum­cen­trum” ini­tia­ti­ve with Mał­go­rza­ta Mazur. He plays the syn­the­si­zer in the “Boring Drug” ensem­ble. In col­la­bo­ra­tion with Dawid Radzi­szew­ski gal­le­ry in War­saw. He lives in Szcze­ci­n whe­re he works at the Facul­ty of Pain­ting and New Media, Art Aca­de­my.

http://www.lukaszjastrubczak.com